1980
THE POLICE
Κυριακή 30 Μαρτίου 1980 στο Σπόρτιγκ. Ωρα ενάρξεως: 9 μ.μ. Το εισιτήριο για τους εκκολαπτόμενους ρόκερ «τσουχτερό»: 350 δρχ. Το πρόσφατο χιτ του γκρουπ «Message in a bottle» θα αποκτήσει εντός ολίγου άλλες αποχρώσεις. Το φύλλο των «Νέων» της 31ης Μαρτίου θα βάλει τα αναπόφευκτα δρώμενα στο πρωτοσέλιδο: «Συναυλία με πέτρες και ξύλα».
Η συνήθης υπόθεση: γύρω στους 2.000 νεαρούς άνευ εισιτηρίου επιχειρούν να σπάσουν τις πόρτες, καταφθάνουν τα ΜΑΤ και η πανήγυρις αρχίζει. Και θα διαρκέσει μιάμιση ώρα περίπου. «Σύμφωνα με μαρτυρίες των περιοίκων, ομάδες νεαρών από τις 6 το απόγευμα προσπαθούσαν μάταια να βρουν εισιτήρια. "Οι διαμαρτυρίες", τονίζει περίοικος που παρακολούθησε τα γεγονότα από το μπαλκόνι του, "μετατράπηκαν σε διαδήλωση"». Οι συμπλοκές γύρω από την περιοχή του Σπόρτιγκ επεκτάθηκαν ως την Πατησίων από τη μια πλευρά και ως την Αχαρνών από την άλλη. Ζημιές σε παρκαρισμένα αυτοκίνητα και βιτρίνες μαγαζιών, κάμποσοι τραυματίες. «Ευτυχώς που δεν έγινε κάποιο σοβαρό ατύχημα όταν κυνηγημένες μάζες νεαρών περνούσαν τις γραμμές του ηλεκτρικού». Εν ολίγοις, η συναυλία έληξε με «Police εναντίον Police» και δέκα συλλήψεις απαυδημένων φαν. Ο Γκόρντον Σάμερ βεβαίως θα ξανάρθει μέσα στη δεκαετία μόνος του όμως. Όπως περήφανα θυμάται ο ΣΤΙΝΓΚ,ήταν η πρώτη συναυλία μετά τη δικτακτορία.
THE POLICE
Κυριακή 30 Μαρτίου 1980 στο Σπόρτιγκ. Ωρα ενάρξεως: 9 μ.μ. Το εισιτήριο για τους εκκολαπτόμενους ρόκερ «τσουχτερό»: 350 δρχ. Το πρόσφατο χιτ του γκρουπ «Message in a bottle» θα αποκτήσει εντός ολίγου άλλες αποχρώσεις. Το φύλλο των «Νέων» της 31ης Μαρτίου θα βάλει τα αναπόφευκτα δρώμενα στο πρωτοσέλιδο: «Συναυλία με πέτρες και ξύλα».
Η συνήθης υπόθεση: γύρω στους 2.000 νεαρούς άνευ εισιτηρίου επιχειρούν να σπάσουν τις πόρτες, καταφθάνουν τα ΜΑΤ και η πανήγυρις αρχίζει. Και θα διαρκέσει μιάμιση ώρα περίπου. «Σύμφωνα με μαρτυρίες των περιοίκων, ομάδες νεαρών από τις 6 το απόγευμα προσπαθούσαν μάταια να βρουν εισιτήρια. "Οι διαμαρτυρίες", τονίζει περίοικος που παρακολούθησε τα γεγονότα από το μπαλκόνι του, "μετατράπηκαν σε διαδήλωση"». Οι συμπλοκές γύρω από την περιοχή του Σπόρτιγκ επεκτάθηκαν ως την Πατησίων από τη μια πλευρά και ως την Αχαρνών από την άλλη. Ζημιές σε παρκαρισμένα αυτοκίνητα και βιτρίνες μαγαζιών, κάμποσοι τραυματίες. «Ευτυχώς που δεν έγινε κάποιο σοβαρό ατύχημα όταν κυνηγημένες μάζες νεαρών περνούσαν τις γραμμές του ηλεκτρικού». Εν ολίγοις, η συναυλία έληξε με «Police εναντίον Police» και δέκα συλλήψεις απαυδημένων φαν. Ο Γκόρντον Σάμερ βεβαίως θα ξανάρθει μέσα στη δεκαετία μόνος του όμως. Όπως περήφανα θυμάται ο ΣΤΙΝΓΚ,ήταν η πρώτη συναυλία μετά τη δικτακτορία.
Κοίτα τα μπράτσα του, ρε»...
Με τον ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ
ΠΟΙΟΣ τα 'πε, πού τα 'μαθε, αφού είναι πιτσιρίκα η Αφροδίτη Πολίτη, για την πρώτη μεγάλη ροκ συναυλία με τους «Police» στο Σπόρτινγκ τον Μάιο του 1980; Τι μου θύμισε! Την πρώτη γερή ροπαλιά που 'φαγα απ' τα ΜΑΤ και πονούσε η πλάτη μου για χρόνια όταν άλλαζε ο καιρός. Τα μαύρα γυαλιά που βρήκε στην αναμπουμπούλα ο «Σπίνος» και ζητιανεύανε με τον «Βλάχο» και τον Μιχάλη, την πανέμορφη Αναΐς που ήταν Παναγής! Μπετατζής!ΣΚΗΝΕΣ ροκ! Τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ είναι κατειλημμένα. Στις μαζικές γενικές συνελεύσεις πλειοψηφούν οι αναρχοαυτόνομοι, οι αριστεριστές και κάτι νεοσύστατες απίθανες παρατάξεις φοιτητικές. Με καθυστέρηση δέκα και πλέον ετών έρχεται ώς εδώ η τρέλα του γαλλικού Μάη του '68. Φρικιά, τζινάρια, αριστερίζοντες, καταστασιακοί, αναρχικοί, ροκαμπιλάδες, ποιητές, υπερπολιτικοποιημένοι χαβαλετζήδες κυριαρχούν στις σχολές φτιάχνοντας τον δικό μας μικρό ετεροχρονισμένο Μάη: «Η φαντασία στην εξουσία». Ή «Το μόνο κόκκινο πανεπιστήμιο είναι αυτό που καίγεται».Η παραδοσιακή Αριστερά, που μέχρι τότε ελέγχει τα φοιτητικά, θεωρεί τη ροκ μουσική αποπροσανατολιστική, που προωθεί τον αμερικανικό τρόπο ζωής και στρέφει τη νεολαία στην υποκουλτούρα των ναρκωτικών. Γι' αυτό απ' το '67, που προσπάθησε ο Μαστοράκης με τους «Rolling Stones» στο Παναθηναϊκό, δεν είχε γίνει για 13 χρόνια στην Ελλάδα καμιά μεγάλη ροκ συναυλία. Πράγματ,ι ο «Ριζοσπάστης» έγραφε πως οι «Police» ήταν «συγκρότημα της Αστυνομίας»!ΣΤΗ Νομική ακουγότανε μονότονα το «καπνισμένο τσουκάλι» του Ρίτσου κι, όταν δοκίμασαν κάτι παιδιά να βάλουν Τζίμι Χέντριξ, φάγανε το ξύλο της αρκούδας. Μέχρι που φτιάχτηκαν κάτι περίεργες ομάδες κι ο φίλος μου ο Μάκης έριξε το σύνθημα «Δεν είμαστε Παπούα, δεν είμαστε ζουλού, είμαστε η άγρια φυλή του Νομικού». Μπουκάρισαν και τα Εξάρχεια στη Νομική και το Χημείο κι έγινε ο(!) χαμός στο ίσωμα. ΕΜΕΝΑ σε μια γκαρσονιέρα Τσούντα 10-16, στην γωνία κάτω απ' το Σπόρτινγκ. Ιστορικό σπίτι. Τουλάχιστον δέκα παρθενιές είχαν σπάσει εκεί. Οι μισοί φοιτητές απ' τη Χαλκίδα είχαν κλειδί. Πάω ένα βράδυ ν' ανοίξω -γινότανε το συνέδριο το πανσπουδαστικό- βγαίνει ένα κοριτσάκι γυμνό και μου τη λέει: «Τι θέλεις;. Ποιος είσαι εσύ!» Κοιμόντουσαν καμιά 30αριά άτομα με σλίπινγκ μπαγκ ο ένας πάνω στον άλλον στην γκαρσονιέρα.ΓΕΜΙΣΕ από νεολαία το Σπόρτινγκ και οι γύρω δρόμοι: μεγάλη ιστορία η πρώτη ροκ συναυλία, 13 ολόκληρα χρόνια μετά τη δικτατορία! «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι!». Επεφτε το ξύλο της αρκούδας σ' όλα τα στενά ανάμεσα στην Αχαρνών και την Πατησίων. Εκανα τη μαλακία να περάσω απ' τη στοά κάτω απ' τον ηλεκτρικό του Αγίου Ελευθερίου. Εκεί είχανε στήσει καρτέρι τα ΜΑΤ, μου ρίχνει ένας μια γερή ροπαλιά και πονάει η πλάτη μου ακόμα. Εβαλα πάγο, αλοιφές, είχα κάνει μια μελανιά να!Ο «Σπίνος» -ονόματα δεν γράφουμε, υπολήψεις δεν θίγουμε, ο ένας είναι σήμερα καθηγητής πανεπιστημίου και οι άλλοι δύο μεγαλοδικηγόροι- βρήκε κάτι μαύρα γυαλιά παγκοειδή μακρόστενα. Πεντάρα δεν είχαμε. Τα φόρεσε, είχε ο «Βλάχος» ένα μπαστούνι, άπλωσε την παλάμη του, κι ο Μιχάλης, και ζητιανεύαμε στις ταβέρνες: «Βοηθήστε τον αόμματο»!ΓΕΡΗ μπάζα κάναμε. Φάγαμε τον περίδρομο. Εξω τα εισιτήρια να γυρίσουμε Χαλκίδα, περίσσευαν 80 δραχμές. Εγινε κλήρωση κι ήμουνα ο τυχερός. Μια πανέμορφη, κουκλάρα δίμετρη η Αναΐς. Κι η τσατσά ωραία ήτανε. Γδύθηκα κι έπεσα στο κρεβάτι με την 18χρονή μου ορμή. Τότε ακούστηκε απ' έξω του «Βούδα» η φωνή: «Κοίτα τα μπράτσα της, ρε! Κοίτα τα μπράτσα της!».ΜΙΛΑΜΕ για φοβερά ποντίκια η Αναΐς. Που ήταν Παναής. Μπετατζής! Βγήκα έξω απ' το μπουρδελάκι έντρομος, γυμνός, με τα ρούχα στα χέρια. Κι ήταν παρατεταγμένοι δεξιά κι αριστερά και με χειροκροτούσανε οι χαβαλέδες. «Κοίτα τα μπράτσα του, ρε»!
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/06/2005
Με τον ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ
ΠΟΙΟΣ τα 'πε, πού τα 'μαθε, αφού είναι πιτσιρίκα η Αφροδίτη Πολίτη, για την πρώτη μεγάλη ροκ συναυλία με τους «Police» στο Σπόρτινγκ τον Μάιο του 1980; Τι μου θύμισε! Την πρώτη γερή ροπαλιά που 'φαγα απ' τα ΜΑΤ και πονούσε η πλάτη μου για χρόνια όταν άλλαζε ο καιρός. Τα μαύρα γυαλιά που βρήκε στην αναμπουμπούλα ο «Σπίνος» και ζητιανεύανε με τον «Βλάχο» και τον Μιχάλη, την πανέμορφη Αναΐς που ήταν Παναγής! Μπετατζής!ΣΚΗΝΕΣ ροκ! Τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ είναι κατειλημμένα. Στις μαζικές γενικές συνελεύσεις πλειοψηφούν οι αναρχοαυτόνομοι, οι αριστεριστές και κάτι νεοσύστατες απίθανες παρατάξεις φοιτητικές. Με καθυστέρηση δέκα και πλέον ετών έρχεται ώς εδώ η τρέλα του γαλλικού Μάη του '68. Φρικιά, τζινάρια, αριστερίζοντες, καταστασιακοί, αναρχικοί, ροκαμπιλάδες, ποιητές, υπερπολιτικοποιημένοι χαβαλετζήδες κυριαρχούν στις σχολές φτιάχνοντας τον δικό μας μικρό ετεροχρονισμένο Μάη: «Η φαντασία στην εξουσία». Ή «Το μόνο κόκκινο πανεπιστήμιο είναι αυτό που καίγεται».Η παραδοσιακή Αριστερά, που μέχρι τότε ελέγχει τα φοιτητικά, θεωρεί τη ροκ μουσική αποπροσανατολιστική, που προωθεί τον αμερικανικό τρόπο ζωής και στρέφει τη νεολαία στην υποκουλτούρα των ναρκωτικών. Γι' αυτό απ' το '67, που προσπάθησε ο Μαστοράκης με τους «Rolling Stones» στο Παναθηναϊκό, δεν είχε γίνει για 13 χρόνια στην Ελλάδα καμιά μεγάλη ροκ συναυλία. Πράγματ,ι ο «Ριζοσπάστης» έγραφε πως οι «Police» ήταν «συγκρότημα της Αστυνομίας»!ΣΤΗ Νομική ακουγότανε μονότονα το «καπνισμένο τσουκάλι» του Ρίτσου κι, όταν δοκίμασαν κάτι παιδιά να βάλουν Τζίμι Χέντριξ, φάγανε το ξύλο της αρκούδας. Μέχρι που φτιάχτηκαν κάτι περίεργες ομάδες κι ο φίλος μου ο Μάκης έριξε το σύνθημα «Δεν είμαστε Παπούα, δεν είμαστε ζουλού, είμαστε η άγρια φυλή του Νομικού». Μπουκάρισαν και τα Εξάρχεια στη Νομική και το Χημείο κι έγινε ο(!) χαμός στο ίσωμα. ΕΜΕΝΑ σε μια γκαρσονιέρα Τσούντα 10-16, στην γωνία κάτω απ' το Σπόρτινγκ. Ιστορικό σπίτι. Τουλάχιστον δέκα παρθενιές είχαν σπάσει εκεί. Οι μισοί φοιτητές απ' τη Χαλκίδα είχαν κλειδί. Πάω ένα βράδυ ν' ανοίξω -γινότανε το συνέδριο το πανσπουδαστικό- βγαίνει ένα κοριτσάκι γυμνό και μου τη λέει: «Τι θέλεις;. Ποιος είσαι εσύ!» Κοιμόντουσαν καμιά 30αριά άτομα με σλίπινγκ μπαγκ ο ένας πάνω στον άλλον στην γκαρσονιέρα.ΓΕΜΙΣΕ από νεολαία το Σπόρτινγκ και οι γύρω δρόμοι: μεγάλη ιστορία η πρώτη ροκ συναυλία, 13 ολόκληρα χρόνια μετά τη δικτατορία! «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι!». Επεφτε το ξύλο της αρκούδας σ' όλα τα στενά ανάμεσα στην Αχαρνών και την Πατησίων. Εκανα τη μαλακία να περάσω απ' τη στοά κάτω απ' τον ηλεκτρικό του Αγίου Ελευθερίου. Εκεί είχανε στήσει καρτέρι τα ΜΑΤ, μου ρίχνει ένας μια γερή ροπαλιά και πονάει η πλάτη μου ακόμα. Εβαλα πάγο, αλοιφές, είχα κάνει μια μελανιά να!Ο «Σπίνος» -ονόματα δεν γράφουμε, υπολήψεις δεν θίγουμε, ο ένας είναι σήμερα καθηγητής πανεπιστημίου και οι άλλοι δύο μεγαλοδικηγόροι- βρήκε κάτι μαύρα γυαλιά παγκοειδή μακρόστενα. Πεντάρα δεν είχαμε. Τα φόρεσε, είχε ο «Βλάχος» ένα μπαστούνι, άπλωσε την παλάμη του, κι ο Μιχάλης, και ζητιανεύαμε στις ταβέρνες: «Βοηθήστε τον αόμματο»!ΓΕΡΗ μπάζα κάναμε. Φάγαμε τον περίδρομο. Εξω τα εισιτήρια να γυρίσουμε Χαλκίδα, περίσσευαν 80 δραχμές. Εγινε κλήρωση κι ήμουνα ο τυχερός. Μια πανέμορφη, κουκλάρα δίμετρη η Αναΐς. Κι η τσατσά ωραία ήτανε. Γδύθηκα κι έπεσα στο κρεβάτι με την 18χρονή μου ορμή. Τότε ακούστηκε απ' έξω του «Βούδα» η φωνή: «Κοίτα τα μπράτσα της, ρε! Κοίτα τα μπράτσα της!».ΜΙΛΑΜΕ για φοβερά ποντίκια η Αναΐς. Που ήταν Παναής. Μπετατζής! Βγήκα έξω απ' το μπουρδελάκι έντρομος, γυμνός, με τα ρούχα στα χέρια. Κι ήταν παρατεταγμένοι δεξιά κι αριστερά και με χειροκροτούσανε οι χαβαλέδες. «Κοίτα τα μπράτσα του, ρε»!
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/06/2005
